മരണത്തിനൊരുതരം
ഉന്മാദ ഗന്ധമുണ്ട്.
കത്തുന്ന സാമ്പ്രാണിയുടേതാണൊ,
അതോ തേങ്ങാമുറിയ്ക്ക്
തീപിടിക്കുന്നതിന്റേയോ. .
ഇന്നലത്തെ ഡണ്ലപ്പിനു പകരം
ഇന്ന് കിടക്കുന്നത് വാഴയിലയിലാണ്.
കാശ്മീരീ കമ്പിളിയ്ക്ക് പകരം
ഇന്നുള്ളത് ചുവന്ന പട്ടാണ്.
അവസാനം പേനയെടുത്തതാ
വില്പ്പത്രത്തിലൊപ്പിടാനായിരിന്നു.
അന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു എന്നേക്കാള്
എന്റൊപ്പിനായിരിന്നു വിലകൂടുതല്ലെന്ന്.
ഇപ്പോഴും കരയുന്നുണ്ടവര്;
എന്റെ മക്കള്; കൂടെ ഭാര്യയും.
കണ്ണീര് വരാത്തതിനാല് അവര്
ഗ്ലിസ്സറിന് കണ്ണിലൊപ്പുകയായിരിന്നു.
ജീവിത യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടെ...വില!
ReplyDeleteമുരളിയേട്ടാ....
ReplyDeleteനന്ദി.....
അത്രേള്ളൂ..വില...എന്നാല് ആരേലും അത് തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടോ??
ReplyDeleteമരണ വീടുകളില് പോകാന് എനിയ്ക്ക് ഇഷ്ടമല്ല. കാരണം പതം പറഞ്ഞു, എണ്ണിപ്പെറുക്കി, ആര്ത്തു കരയുന്നത്...അഭിനയിക്കുന്നത് കാണാനുള്ള മടി.
ReplyDeleteഞാനും പരമാവധി ഒഴിവാക്കാന് ശ്രമിക്കാറുണ്ട്......
ReplyDeleteചില നഗ്ന സത്യങ്ങള് വിളിച്ചോതുന്നു....നന്നായ്ട്ടുണ്ട് ഹരി...
ReplyDelete