Monday, June 30, 2008

ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ.

മനസ്സ്,
അതൊരു കടലുപോലാണ്....

ചിലപ്പോള്‍ ശാന്തമായ ഒരു തിരമാലപോലെ....

മറ്റു ചിലപ്പോള്‍

അലറി കരയുന്ന ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ.....

എങ്കിലും ഞാന്‍ ആ കടലിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു...

അതിന്റ്റെ തീരത്ത് ആ കാറ്റേറ്റ് നടക്കുവാന്‍.....

ആ ഉപ്പ് രസമുള്ള വെള്ളം കോരി കളിക്കുവാന്‍....

ആ തിരമാലകളിലേക്കിറങ്ങി ചെല്ലുവാന്‍.....

ആ കടലിന്റ്റെ ഒരു ഭാഗമായി തീരുവാന്‍....
അങ്ങനെ.... അങ്ങനെ,.....

എങ്കിലും

പലപ്പോഴും നാം അറിയാതെ പോകുന്നതും

ആ മനസ്സുതന്നല്ലേ......ആ അഗാധതയല്ലേ.........

ഇനി ഞാനൊന്നാഴ്ന്നിറങ്ങട്ടെ ആ മനസ്സിലേക്ക്......

ആ അഗാധതയിലേക്ക്........

ഞാനൊന്നു ശാന്തമായുറങ്ങട്ടെ..........

ഒരിക്കലും ഉണരാതിരിക്കാനായ് ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ........

7 comments:

  1. ഒരിക്കലും ഉണരാതിരിക്കാനായെന്തിനുറങ്ങണം. കടൽ കാണാനെങ്കിലും നീ ഉണർന്നിരിക്കുക. നല്ല കവിത

    ReplyDelete
  2. മനസ്സിന്റെ അഗാധതയിലേക്കാണോ ഈ ഇ(ഉ)റക്കം ? ഞാനൂണ്ടിണ്ടോ.
    (നന്നായി വരികള്‍.)

    ReplyDelete
  3. പിന്നെയ്,.............മനസ്സിന്റെ അപാരതകളിലേക്കു ഊളിയിടാന്‍ വെമ്പുന്ന നീ...ഓ.....പിന്നീടൊരു തിരിച്ചുവരവില്ലാത്തവിധം എനിക്കൊന്നുറങ്ങാന്‍ പറ്റിയെങ്കില്‍...............നല്ല വരികള്‍......

    ReplyDelete
  4. വരികളിലെ ആശയം ഇഷ്ടമായി..

    ഒരിക്കലും ഉണരാതിരിക്കാനായ് ഞാനൊന്നുറങ്ങട്ടെ........അങ്ങനെ വേണ്ടാ കേട്ടോ...ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് ഉണര്‍ന്ന് നോക്കൂ...എത്ര സുന്ദരമാ ഈ ഭൂമി...

    ഇവിടെ ഞങ്ങളൊക്കെ ഇല്ലേ?

    സസ്നേഹം,

    ശിവ

    ReplyDelete
  5. "ഉറക്കം നല്ലതാണ്‌...
    ശാശ്വതമല്ലെങ്കില്‍....

    കടലിനെ മനസ്സായി കാണുന്നിടത്ത്‌..
    തിരമാലകള്‍ ഉറക്കമുണര്‍ത്താന്‍
    കാരണമായേക്കും......" :)

    ReplyDelete
  6. ഒന്നിനു പിറകേ മറ്റൊന്നയി തിരമാലകള്‍ മന‍സിനെ വിഴുങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുബോള്‍ എങ്ങിനെ ശാന്തമായ് ഉറങ്ങും ഹരേ.......

    ഒരിക്കലും ഉണരാതങ്ക്കാനയ് മന്‍സിനെ താരാറ്റു പാടി ഉറക്കി നൊക്കം അല്ലെ ഹരെ

    ReplyDelete
  7. Hareee
    Palappozhum ariyathe..pokunnathum..aa..manassineya..aringalum..kandillennu nadikkunnathum..aa..manassineyaa

    ReplyDelete

സത്യസന്ധമായ അഭിപ്രായം എഴുതുമല്ലോ?